Hayatın kuralı 'Kaybetmek'

Samanlıkta iğne aramak mantığıyla hayatın içinde mutluluk arama mantığını karşılaştırdığımızda karşımıza çıkan karede tek fark kelimeler oluyor. Güneş ışığına bakabilme azmiyle büyüyüp yıldızlara dokunabilme umuduyla geçirdiğimi her gecenin sonunda büyümeye sevinirken mutluluğumuzu geçmişte bir yere bıraktığımızı geçte olsa farkettik. Her ne olursa olsun vazgeçmedik aramaktan belki buluruz dedik ama her defasında elimiz boş geri geldik. Birbirimize sorar olduk. 'Bir insan hep mi kaybeder?' diye. Kimse cevap veremedi tabi, vermeye çalışanlarda eline yüzüne bulaştırdı. Gece olduğunda oturduk yalnız başımıza o dokunmaya çalıştığımız yıldız bile ortalarda yoktu. Kelimelerle baş başa kalıp satırlarda aradın eşini, dostunu. Bu gece sana eşlik eden biri de rüzgar. Öyle serin esintisi olur ki yapışır tenine sımsıkı tutar seni, iliklerine kadar hissedersin varlığını, gözlerinden bir yaş damlar tam anlatmak istediğin kelimenin üzerine ve tüm cümle anlam kaybeder aynı senin hayatın gibi anlamsız ve boşluk içinde. Tekrar kulaklarında çınlamaya başlar o soru' bir insan hep mi kaybeder?'