Baharın gelişiyle sokaklara dökülen onlarca çocuk sevinç ve mutlulukla dolmuş oyunlar oynayarak günlerini geçiriyor. Tatili fırsat bilip bu güzel havanın tadını çıkarmak için kendimi sokağa atmış gezmeye başlamıştım. Biraz dolaştıktan sonra parkta oturup kitap okuyorken giyimiyle dikkat çeken bir çocuk bankta tek başına oturmuş bekliyordu. Sağ tarafında top oynayan çocuklara katılmamasına anlam veremiyorum. Acaba arkadaşları aralarına almıyorlar miydi ? Gözlerim ona odaklanmış düşünürken aklıma onlarca soru geliyordu. Aradan geçen zamandan sonra oturduğu banka ayaklarını sürülerek gelen üstü başı yırtık cepleri delik ayakkabısı parçalanmış şekilde elleri cebinde bir çocuk geldi ve yanına oturdu.
İzlemeye devam ederken sonradan gelen çocuk giyimiyle dikkat çeken akranının ayakkabısını dikkatlice baktığını farkettim. Gözlerinde ' keşke onun yerinde olsam ' dediğini hissettim. Bir parça üzüldüm doğrusu onun bu hüzünlü ve umutlu bakışlarını gorunce. Bu güzel bahar havasında içimdeki mutluluk kaybolmuş üstümü kara bulutlar kaplamıştı sanki. Yanlarına gitmeyi dusunurken, elinde tekerlekli sandalyeyle onlara dogru yaklaşan bir bayan belirdi. Merakım artmaya başlamıştı. Durdum ve gozlerini hic kırpmadan dikkatlice izlemeye başlamıştım. Bayan çocuğu kucakladı ve tekerlekli sandalyeye alarak oradan yavaşça uzaklaşmaya başladı. Bende vakit kaybetmeden diğer çocuğun yanına gittim. 'Hala o ayakkabıları istiyor musun ?' Diye sorduğumda gözleri doldu ve bana sarılarak ağlamaya başladı. Dudaklarından dökülen kelimeler beni de ağlatmisti. O gözü yaşlı çocuk bana şöyle dedi. 'Şuan tek istediğim halime şükür etmek' Karşıdan görüp bende neden yok demeden önce durup düşünelim ve elimizdekilerden değerini bilip şükür edelim.
' Kimde minnet (şükür) varsa,ona daha cok verilecek ve bolluk bereket sahibi olacak. Kimde minnet (şükür) yoksa,elindekilerde ondan alınacaktır.'
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder