Gözlerimi karanlığa teslim etmeden önce balkon kapısını aralamıştım. Rüzgar içeriye süzülerek girmekte geç kalmamıştı. Tenime her dokunuşunda titreme giriyordu içime. Yalnızlığıma sarıldım çok geçmeden. Titremem geçiyordu. Yavaş yavaş içim ısınmaya başlamıştı. Sıcaklığın verdiği mutlulukla uykuya dalmışım. Sabah olduğunda yanağımda bir soğukluk hissettim. Rüzgar hafif ve soğuk dokunuşuyla uyandırmıştı beni. Odanın bütün duvarlarında hissediyordum onu. Güneşin sıcak dokunuşuyla uyanmayı hayal etmiştim bütün gece. Fakat uyandığımda hissettiğim sadece soğuk bir rüzgar, ben ve yalnızlığım....
Büyük bir hayal kırıklığına uğramıştım. Şimdi sitemim kime? Rüzgara mı? Kendime mi? Yoksa yalnızlığa mı? Cevabıyla yüzleşmeye cesareti olmayan, yalnızlığın arkasına gizlenmiş, soğuğa bahane bulan biri olarak sitemim aslında kendime...
24 Kasım 2013 Pazar
14 Kasım 2013 Perşembe
Rüzgar Ne Zaman Arkamızdan Esecek?
Hayat bazen insanın üstüne gelir. Bazen kelimesi biraz gereksiz sanırım. Daima üstüne gelir demek daha doğru diye düşünüyorum. Sürekli ileriye gitmek için adım atmak isteriz. Fakat önümüze engeller çıkmadan olmaz. Bu bir kanundur aslında. Teoriden geçerek tespiti kesinleşmiş ve kanun olarak yasalara girmiştir bir kere. Ne yaparsak yapalım o engeli geçmeden ilerleyemeyiz. Sağ tarafına bakarız bir geçiş yolu var mı diye. Yoksa çoğumuz sola bakmayı bile akıl etmeden geri döneriz ideallerimizden.
Sola bakanlar kazandı mı? Tabi ki hayır. Oradaki engel daha büyük. Vazgeçirmek istiyor.Geri dönüp yerimizde durmamızı ve bizim ilerleyemememizi istiyor. Peki başarılı oldu mu? Maalesef oldu. Maalesef diyorum. Çünkü mücadele ruhumuz çok zayıf. Kolay tarafı seçme eğilimimiz daha fazla.
Devam edenler var mı? Muhakkak ki var. Onlar ideallerine kenetlenmiş seçkin bir grup. Aralarına girmek için hep hevesimiz vardır. Heves başlangıç için en önemli faktördür. Yalnız ilk engelde seni terk eden hevestir. Kalırsın orada yapayalnız, tek başına. Rüzgarın insafına bırakırsın kendini. Yalvarırsın ona arkamdan es diye. Sanırsın ki sana engel olan rüzgardır....
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)